سپیده را در یـاد
عشق را در دل
و آســـمـــان را در امـــیـــد دارم
و پرواز بی کرانه بودن من است
و آغــــــــاز ایــنـــجـــاســـت
پرواز سر خط بودن من است
و مــن آمــاده پـــروازم
لبریز از پرواز به عرش
گـــــــــام هـــــایــــم در پـــی هـــم
و همین بس که من گام بر می دارم
سهم تو ومن یکی است از خدا و نور
هــمـیــن بــس کــه ســهــمــی دارم
عشق آزادی است و من در عطش آزادی
و هـمـیـن بـس کـه کلام ارزانــی شــد
با تو این ترانه گفتم که ستاره پر بگیرد
با تو از شبانه گفتم که شراره در بگیرد
با تو این غزل سرودم که سکوت بشکند باز
سلام
و خدا حافظ
آسمونی باشی